Το άγχος είναι η αίσθηση ανησυχίας, έντασης ή φόβου. Μπορεί να είναι ήπιο ή έντονο. Το άγχος παίρνει τη μορφή σκέψεων, συναισθημάτων και σωματικών αισθήσεων.
Η Neuraxpharm παρέχει εναλλακτικές φαρμακευτικές λύσεις για την αντιμετώπιση του άγχους και μόλις ο γιατρός σας εξακριβώσει ποιες είναι οι συγκεκριμένες ανάγκες σας, μπορεί να συνταγογραφήσει το προϊόν που προσαρμόζεται καλύτερα στις ανάγκες και την πάθησή σας.
Μάθετε περισσότερα για το άγχος, τα συμπτώματα που προκαλεί, τη διαχείριση και την αντιμετώπισή του.
Το άγχος είναι η φυσική αντίδραση του οργανισμού σε μια δυνητικά επικίνδυνη ή δύσκολη κατάσταση. Είναι ένα αίσθημα δυσφορίας, ανησυχίας, φόβου ή τρόμου για το τι μέλλει γενέσθαι. Η περιστασιακή αίσθηση άγχους είναι απολύτως φυσιολογική και μπορεί μάλιστα και να είναι ωφέλιμη. Το άγχος μπορεί να μας βοηθήσει να προετοιμαστούμε για συγκεκριμένες καταστάσεις, παρακινώντας μας να εστιάσουμε την προσοχή μας και να βρισκόμαστε σε εγρήγορση για τυχόν κινδύνους.
Ωστόσο, μερικοί άνθρωποι δυσκολεύονται να ελέγξουν το άγχος τους. Όταν το άγχος κάποιου ανθρώπου διατηρείται σε υψηλά επίπεδα για μεγάλο χρονικό διάστημα, επηρεάζοντας έτσι τις κανονικές, καθημερινές του δραστηριότητες, πιθανώς να υφίσταται αγχώδης διαταραχή.
Διαφορετικοί άνθρωποι βιώνουν διαφορετικά το άγχος. Ωστόσο, οι αγχώδεις διαταραχές διαφέρουν από τα φυσιολογικά συναισθήματα νευρικότητας και στρες, και συνεπάγονται υπέρμετρο άγχος ή φόβο.
Αν και ακούγεται συχνά ότι οι αγχώδεις διαταραχές αποτελούν χαρακτηριστικό της σύγχρονης καθημερινής ζωής, δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι τα ποσοστά επιπολασμού του άγχους έχουν αλλάξει με την πάροδο των ετών.
Οι αγχώδεις διαταραχές που διαγιγνώσκονται πιο συχνά είναι η γενικευμένη αγχώδης διαταραχή, η διαταραχή πανικού, οι φοβίες, η διαταραχή κοινωνικού άγχους (κοινωνική φοβία) και η διαταραχή άγχους αποχωρισμού:
Μερικοί άνθρωποι με αγχώδεις διαταραχές προσβάλλονται από περισσότερες από μία αγχώδεις ή ψυχιατρικές διαταραχές ταυτόχρονα (φαινόμενο γνωστό ως «συννοσηρότητα»). Για παράδειγμα, η γενικευμένη αγχώδης διαταραχή και η μετατραυματική αγχώδης διαταραχή μπορεί να σχετίζονται με άλλες ψυχιατρικές παθήσεις, συμπεριλαμβανομένης της κατάθλιψης ή της μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής (ΜΚΔ), της διπολικής διαταραχής (Δ) και της διαταραχής χρήσης ουσιών (ΔΧΟ).
Τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι οι αγχώδεις διαταραχές είναι διαδεδομένες σε όλον τον κόσμο. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εκτιμά ότι περίπου 284 εκατομμύρια άνθρωποι (το 3,6% του παγκόσμιου πληθυσμού) έχουν αντιμετωπίσει μια αγχώδη διαταραχή. Περίπου το 63% των πασχόντων, δηλαδή 179 εκατομμύρια, είναι γυναίκες, σε σύγκριση με τους άνδρες που αριθμούν 105 εκατομμύρια.
Σύμφωνα με το αμερικανικό Ινστιτούτο Μετρήσεων και Αξιολόγησης Υγείας (Institute for Health Metrics and Evaluation – IHME), πάνω από ένας στους έξι ανθρώπους (σχεδόν 84 εκατομμύρια άνθρωποι) σε ολόκληρη την ΕΕ αντιμετώπισε κάποιο πρόβλημα ψυχικής υγείας το 2016. Σε όλες τις χώρες της ΕΕ, η συνηθέστερη ψυχική διαταραχή είναι η αγχώδης διαταραχή, καθώς περίπου 25 εκατομμύρια άνθρωποι (το 5,4% του πληθυσμού) ζουν με αγχώδεις διαταραχές.
Διαφορετικοί άνθρωποι βιώνουν το άγχος διαφορετικά. Οι σωματικές και ψυχικές επιπτώσεις μπορεί να διαφέρουν από το ένα άτομο στο άλλο.
Το σώμα αντιδρά στο άγχος με έναν συγκεκριμένο τρόπο, απελευθερώνοντας ορμόνες του στρες όπως η αδρεναλίνη και η κορτιζόλη. Αυτές οι ορμόνες φέρνουν έναν άνθρωπο που βιώνει άγχος σε μια κατάσταση έντονης εγρήγορσης, κατά την οποία βρίσκεται σε επιφυλακή για πιθανές απειλές, ενώ ενεργοποιείται η φυσική του αντίδρασή πάλης ή φυγής. Αυτό οδηγεί στην εμφάνιση συμπτωμάτων άγχους στα οποία συχνά περιλαμβάνονται τα εξής:
Ψυχικές επιπτώσεις:
Σωματικές επιπτώσεις:
Τα επίπεδα άγχους συνήθως κατηγοριοποιούνται ανάλογα με την ένταση της δυσφορίας που βιώνει ο ασθενής και τις σωματικές επιπτώσεις του άγχους. Συνήθως, υπάρχουν τρεις κατηγορίες:
Οι πρώτες ενδείξεις του άγχους μερικές φορές δεν είναι ευδιάκριτες, ενώ συχνά εξελίσσονται αργά με την πάροδο του χρόνου. Τα συμπτώματα διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Μία από τις πιο συνηθισμένες πρώτες ενδείξεις του άγχους είναι η υπερβολική ανησυχία για καθημερινές καταστάσεις. Μερικές φορές, τα συμπτώματα αρχίζουν στην παιδική ηλικία ή την εφηβεία και συνεχίζονται στα ενήλικα χρόνια.
Το άγχος μπορεί να προκληθεί από πολλές διαφορετικές καταστάσεις ή εμπειρίες. Μερικές φορές, η αναγνώριση της αιτίας του άγχους μπορεί να μην είναι εύκολη, κάτι που ενδέχεται να επιφέρει περαιτέρω άγχος ή αναστάτωση.
Τα προβλήματα με το άγχος συχνά πυροδοτούνται από δύσκολα ή τραυματικά γεγονότα που συνέβησαν στο παρελθόν (κατά την παιδική ηλικία, την εφηβεία ή αργότερα). Ακολουθούν μερικά παραδείγματα συμβάντων που μπορεί να οδηγήσουν σε προβλήματα άγχους:
Το άγχος μπορεί επίσης να προκληθεί από τρέχοντα ζητήματα ή καθημερινά προβλήματα, όπως:
Μερικές φορές, ορισμένοι άνθρωποι έχουν υποκείμενες παθήσεις που ενδέχεται να επηρεάσουν τα επίπεδα άγχους που αντιμετωπίζουν. Ορισμένα παραδείγματα ιατρικών παθήσεων που συνδέονται με το άγχος είναι τα εξής:
Άγχος μπορεί επίσης να προκαλέσουν ορισμένα φάρμακα, όπως τα ψυχιατρικά φάρμακα, μερικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία ορισμένων σωματικών παθήσεων, καθώς και τα ναρκωτικά και το αλκοόλ.
Η επιστημονική έρευνα δείχνει ότι όταν κάποιος έχει έναν κοντινό συγγενή που αντιμετωπίζει προβλήματα με το άγχος, έχει και ο ίδιος αυξημένες πιθανότητες να αντιμετωπίσει παρόμοια προβλήματα. Χρειάζεται να διεξαχθεί περισσότερη έρευνα, προκειμένου να κατανοήσουμε αν συμβάλλουν γενετικοί παράγοντες στην εκδήλωση του άγχους ή αν κάποιοι άνθρωποι είναι πιο επιρρεπείς σε αυτή λόγω συμπεριφορών που έμαθαν από τους γονείς και τους συγγενείς τους ενώ μεγάλωναν.
Ο καθένας μπορεί να εμφανίσει άγχος, αν και οι αγχώδεις διαταραχές ξεκινούν συχνά κατά την εφηβεία. Οι γυναίκες έχουν διπλάσιες πιθανότητες να προσβληθούν σε σχέση με τους άνδρες.
Το άγχος δεν είναι πάθηση που απειλεί τη ζωή. Ωστόσο, έρευνες που δημοσιεύτηκαν στην έγκριτη επιστημονική επιθεώρηση The British Journal of Psychiatry δείχνουν ότι οι αγχώδεις διαταραχές μπορούν να αυξήσουν σημαντικά τον κίνδυνο θανάτου (θνησιμότητα). Η συννοσηρότητα (ταυτόχρονη εμφάνιση δύο διαταραχών) των αγχωδών διαταραχών και της κατάθλιψης αποτελεί βασικό παράγοντα αυξημένου κινδύνου θνησιμότητας.
Η διάγνωση του άγχους δεν είναι απλή υπόθεση. Μερικές φορές, ο γιατρός μπορεί να δυσκολευτεί να διακρίνει εάν κάποιος έχει αγχώδη διαταραχή ή άγχος ως σύμπτωμα της κατάθλιψης.
Για να διαγνωσθεί με ακρίβεια το άγχος, ο γιατρός πρέπει να αποκλείσει ορισμένες σωματικές ασθένειες που πιθανώς να προκαλούν τα συμπτώματα. Μπορούν να θέσουν ερωτήσεις σχετικά με:
Μπορεί να είναι δύσκολο να μιλήσετε με έναν γιατρό για συναισθήματα, αισθήματα και προσωπικά ζητήματα. Παρ’ όλα αυτά, ο γιατρός πρέπει να κατανοήσει τα συμπτώματα και τις περιστάσεις, προκειμένου να κάνει διάγνωση με ακρίβεια.
Για να συμβάλλει στη διάγνωση, ο γιατρός μπορεί επίσης να κάνει μια φυσική εξέταση και ορισμένες εξετάσεις αίματος, ώστε να αποκλείσει παθήσεις όπως η αναιμία (έλλειψη σιδήρου) ή ο υπερθυρεοειδισμός.
Δεν υπάρχουν εργαστηριακές εξετάσεις για τη διάγνωση του άγχους. Εάν ο γιατρός δεν μπορεί να βρει κάποια ιατρική αιτία για ορισμένα σωματικά και ψυχικά συμπτώματα, ενδέχεται να παραπέμψει τον ασθενή σε έναν ειδικό ψυχικής υγείας, όπως ψυχίατρο ή ψυχολόγο.
Ο ειδικός ψυχικής υγείας θα κάνει περαιτέρω ερωτήσεις σχετικά με τα συμπτώματα, τα αισθήματα και τα συναισθήματα του ασθενή, και στη συνέχεια πραγματοποιήσει μια κλινική αξιολόγηση χρησιμοποιώντας ερωτηματολόγια, προκειμένου να μετρήσει τα επίπεδα άγχους. Παραδείγματα ερωτηματολογίων αξιολόγησης του άγχους είναι η κλίμακα αξιολόγησης άγχους του Hamilton (HAM-A), ή η κλίμακα άγχους Beck (Beck Anxiety Inventory – BAI), η οποία μετρά την ένταση του άγχους σε ενήλικες και εφήβους.
Η αντιμετώπιση και η φαρμακευτική αγωγή για το άγχος μπορούν να ανακουφίσουν τα συμπτώματα και να διευκολύνουν τη ζωή κάποιου με αυτή την πάθηση.
Οι γιατροί χρησιμοποιούν μια σειρά από φάρμακα για να βοηθήσουν τους ανθρώπους να διαχειριστούν τα συμπτώματα του άγχους τους. Ωστόσο, τα φάρμακα δεν πρέπει να παρέχονται ως μοναδική θεραπευτική επιλογή. Αντ' αυτού, οι γιατροί πρέπει συχνά να συνεργάζονται με τους ασθενείς, ώστε να βρουν το κατάλληλο φάρμακο, τη δοσολογία και τη θεραπεία που φέρνουν το καλύτερο αποτέλεσμα.
Ορισμένα φάρμακα προορίζονται μόνο για βραχυπρόθεσμη χρήση, ενώ άλλα μπορούν να συνταγογραφηθούν για μεγαλύτερες περιόδους.
Ανάλογα με τα συμπτώματα του εκάστοτε ασθενή, η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να αντιμετωπίσει τα σωματικά συμπτώματα και τις ψυχολογικές επιπτώσεις του άγχους.
Στα φάρμακα που συνταγογραφούνται συχνότερα για τη θεραπεία του άγχους περιλαμβάνονται τα εξής:
Υπάρχουν πολλές ψυχολογικές θεραπείες (ψυχοθεραπείες) που μπορεί να φανούν χρήσιμες στην αντιμετώπιση του άγχους, όπως:
Όταν το άγχος επηρεάζει την καθημερινή ζωή κάποιου ανθρώπου, είναι εξαιρετικά σημαντικό να λαμβάνει έγκαιρα ιατρική φροντίδα, ώστε να μην επιδεινωθεί η κατάστασή του.
Όταν υπάρχει υποψία για ύπαρξη αγχώδους διαταραχής, θα πρέπει να παρέχεται στον ασθενή ψυχολογική παρέμβαση ως θεραπεία πρώτης γραμμής.
Ένας πιστοποιημένος επαγγελματίας ψυχικής υγείας που γνωρίζει αποτελεσματικούς τρόπους αντιμετώπισης του άγχους μπορεί να διδάξει στον ασθενή κρίσιμες στρατηγικές διαχείρισης της αγχώδους διαταραχής του.
Οι άνθρωποι που πάσχουν από άγχος πρέπει να ακολουθούν μια τακτική, υγιεινή, καλά ισορροπημένη διατροφή. Είναι επίσης εξαιρετικά σημαντικό να τρώνε τακτικά και να μην παρακάμπτουν γεύματα, καθώς αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την πτώση του σακχάρου στο αίμα και έτσι να αισθάνονται νευρικοί ή σε συνεχή εγρήγορση, με συνέπεια την επιδείνωση του υποκείμενου άγχους τους.
.
Οι τροφές που είναι πλούσιες σε σύνθετους υδατάνθρακες, όπως τα σιτηρά ολικής αλέσεως (που περιλαμβάνουν βρώμη, κινόα, καθώς και ψωμί και δημητριακά ολικής αλέσεως) πιστεύεται ότι αυξάνουν την ποσότητα σεροτονίνης στον εγκέφαλο, η οποία έχει ηρεμιστική επίδραση.
Το αλκοόλ και η καφεΐνη πρέπει να περιορίζονται ή να αποφεύγονται, διότι μπορούν να προκαλέσουν νευρικότητα και να επηρεάσουν το ωράριο του ύπνου.
Η άσκηση μπορεί να είναι πολύ ευεργετική για ανθρώπους με άγχος. Παράγει χημικές ουσίες στον εγκέφαλο που ονομάζονται ενδορφίνες και δρουν ως φυσικά παυσίπονα, ενώ βελτιώνουν επίσης τον ύπνο, με αποτέλεσμα να μειώνουν τα αισθήματα στρες και άγχους.
Οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει ότι η τακτική άσκηση μπορεί να μειώσει τα αισθήματα έντασης, να βελτιώσει και να σταθεροποιήσει τη διάθεση, να βελτιώσει τον ύπνο και την αυτοεκτίμηση. Η αερόβια άσκηση μπορεί να αρχίσει να έχει αγχολυτική επίδραση ύστερα από μόλις πέντε λεπτά.
Αν και όλα τα είδη σωματικής άσκησης μπορούν να μειώσουν το άγχος, σύμφωνα με τους ερευνητές, το πιο ευεργετικό είδος είναι η αερόβια άσκηση που αυξάνει τον καρδιακό ρυθμό. Ακολουθούν μερικές αερόβιες ασκήσεις που μπορούν να βοηθήσουν στη διαχείριση του άγχους:
Δεν υπάρχει τρόπος να προβλεφθεί με ακρίβεια το τι θα πυροδοτήσει σε κάποιον προβλήματα με το άγχος. Ωστόσο, μπορούν να ληφθούν μέτρα για τη μείωση του αντίκτυπου που έχουν τα σχετικά συμπτώματα:
Βρίσκεται σε εξέλιξη επιστημονική έρευνα για το άγχος, τους πιθανούς κινδύνους εκδήλωσης αγχωδών διαταραχών και τις αποτελεσματικές θεραπευτικές επιλογές. Έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στην κατανόηση των τμημάτων του εγκεφάλου που εμπλέκονται, όταν βιώνει κάποιος φόβο και άγχος. Για παράδειγμα, οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει ότι η περιοχή της αμυγδαλής φαίνεται να διαδραματίζει ρόλο στην εκμάθηση των αισθημάτων του φόβου, του κινδύνου και της ασφάλειας. Η αμυγδαλή των ανθρώπων που πάσχουν από αγχώδεις διαταραχές φαίνεται να είναι πιο αντιδραστική από όσο στον γενικό πληθυσμό.
Μια άλλη εξαιρετικά σημαντική μελέτη εξέτασε τον τρόπο με την οποίο ένας υποδοχέας που συμβάλλει στη λειτουργία του συστήματος επιβράβευσης του εγκεφάλου μπορεί να στοχευθεί κατά τη θεραπεία της ανηδονίας (απουσία αισθήματος ευχαρίστησης), η οποία αποτελεί σύμπτωμα αρκετών αγχωδών διαταραχών. Η έρευνα αυτή έχει σημαντικές προεκτάσεις για την ανάπτυξη φαρμάκων που στοχεύουν συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου και ελπίζουμε ότι θα οδηγήσει σε κλινικές δοκιμές που θα προσφέρουν ακόμα περισσότερες πληροφορίες στο μέλλον.
Ένας τομέας όπου έχει σημειώσει σημαντική πρόοδος είναι ο ρόλος των γονιδίων σε διάφορες ασθένειες και παθήσεις. Οι τρέχουσες έρευνες εξετάζουν τον τρόπο με τον οποίο ενδέχεται να συνεργάζονται τα γονίδια και οι περιβαλλοντικοί παράγοντες, όταν συμβάλλουν στην εκδήλωση αγχωδών διαταραχών. Για παράδειγμα, ένα παιδί με γενετική προδιάθεση να είναι ντροπαλό και ευαίσθητο μπορεί να γίνει στόχος για εκφοβισμό (bullying). Με τη σειρά του, όταν κάποιος εκφοβίζεται (στοιχείο που αποτελεί περιβαλλοντικό παράγοντα), πιθανώς να αυξηθούν τα επίπεδα άγχους του.
Συνεχίζεται η διεξαγωγή έρευνας σε θεραπευτικές επιλογές για το άγχος, καθώς δεν έχει σημειωθεί ιδιαίτερη εξέλιξη τα τελευταία χρόνια στα διαθέσιμα φάρμακα που βοηθούν όσους ανθρώπους πάσχουν από αγχώδεις διαταραχές. Το τελευταίο διάστημα, οι επιστήμονες προσπαθούν να αναπτύξουν νέα φάρμακα που ενδέχεται να αντικαταστήσουν τα υπάρχοντα αγχολυτικά, τα οποία δεν είναι αποτελεσματικά για όλους τους ασθενείς. Επίσης, γνωρίζουμε ότι ορισμένα από αυτά ενδεχομένως να προκαλούν ανεπιθύμητες ενέργειες και να εγείρουν προβληματισμούς όσον αφορά την ασφάλεια (για παράδειγμα, ενέχουν κίνδυνο κατάχρησης και εξάρτησης)
Παρ’ όλα αυτά, η επιστημονική κοινότητα είναι αισιόδοξη ότι θα υπάρξει περαιτέρω πρόοδος στο εγγύς μέλλον. Στο μέλλον, οι θεραπευτικές προσεγγίσεις για το άγχος θα διαφέρουν πολύ από τις σημερινές.
Επιληψία
Επιληψία
Ψυχική υγεία
Εγγραφείτε στη λίστα αλληλογραφίας μας
Για να λαμβάνετε τις τελευταίες ενημερώσεις από το blog της Neuraxpharm.
Για να αποκτήσετε πρόσβαση σε αυτές τις πληροφορίες, πρέπει να χρησιμοποιήσετε τα διαπιστευτήριά σας
Δεν έχετε προφίλ; Εγγραφείτε