Schizofrenia jest poważnym i długotrwałym schorzeniem, które wpływa na sposób, w jaki dana osoba myśli, czuje, działa, angażuje się w kontakty z innymi ludźmi, wyraża emocje i postrzega rzeczywistość.
Neuraxpharm oferuje leki na schizofrenię. Po określeniu przez lekarza specyficznych potrzeb pacjenta, może on przepisać produkt najlepiej dostosowany do wymagań oraz stanu chorego.
Dowiedz się więcej o jej przyczynach, objawach i leczeniu.
Schizofrenia jest ciężką, przewlekłą chorobą psychiczną, która powoduje szereg objawów psychicznych. Ponadto osoba nią dotknięta nie zawsze potrafi odróżnić własne myśli i wyobrażenia od rzeczywistości. Może to prowadzić do problemów w pracy, szkole i w związkach. Chorzy na schizofrenię mogą się wycofywać i tracić kontakt z rzeczywistością, co potencjalnie powoduje niepokój u danej osoby, jak również u członków jej rodziny i przyjaciół.
Nie jest znane lekarstwo pozwalające wyleczyć schizofrenię, a bez leczenia objawy choroby mogą się utrwalić, znacząco upośledzając funkcjonowanie pacjenta. Dostępne są jednak skuteczne metody leczenia, które pomagają pacjentom radzić sobie z objawami, zmniejszają ryzyko nawrotu choroby i pozwalają bardziej cieszyć się życiem codziennym.
Istnieje wiele błędnych przekonań na temat schizofrenii, jednak większość osób dotkniętych tą chorobą nie jest bardziej niebezpieczna lub agresywna niż ludzie w populacji ogólnej.
Schizofrenia jest terminem używanym dla serii zaburzeń zdrowia psychicznego, które mieszczą się w tym samym spektrum. Wyróżniamy następujące postacie choroby:
Do schorzeń pokrewnych schizofrenii należy zaburzenie schizoafektywne, które obejmuje zarówno elementy schizofrenii jak i zaburzenia nastroju. Objawy tego zaburzenia mogą obejmować myśli paranoidalne, urojenia lub omamy, trudności z koncentracją, depresję, problemy ze snem i apetytem oraz wycofanie społeczne.
Inne powiązane zaburzenia obejmują zaburzenia urojeniowe, krótkotrwałe zaburzenia psychotyczne, zaburzenia schizofreniczne i psychozy.
Schizofrenia dotyka 20 milionów ludzi na całym świecie, lub jednego procenta populacji wszystkich kultur. Występuje u takiej samej liczby mężczyzn i kobiet, ale u kobiet często pojawia się później niż u mężczyzn.
Nasilenie schizofrenii i jej objawów różni się w zależności od osoby, a objawy mogą się pogarszać i poprawiać w cyklach zwanych nawrotami i remisjami. Niektórzy ludzie mają tylko jeden, podczas gdy inni doświadczają wielu epizodów psychotycznych w ciągu życia, prowadząc względnie normalne życie między okresami zaostrzeń choroby. Inni mogą mieć większe problemy z funkcjonowaniem w czasie, a poprawa między pełnymi epizodami psychotycznymi jest niewielka.
Objawy schizofrenii są ogólnie określane jako pozytywne (lub psychotyczne, wytwórcze), negatywne (rzeczy, które są nieobecne), poznawcze lub zdezorganizowane.
Do objawów pozytywnych należą:
Objawy negatywne są następujące:
Objawy poznawcze obejmują:
Objawy dezorganizacji są następujące:
Chory na schizofrenię katatoniczną może przestać mówić, a jego ciało zastyga w jednej pozycji przez bardzo długi czas.
Schizofrenia może rozwijać się powoli, często w okresie nastoletnim, i z różnych powodów może być początkowo trudna do rozpoznania.
Wczesna dorosłość to najczęstszy wiek, w którym pojawia się schizofrenia, a objawy muszą występować przez co najmniej sześć miesięcy, aby można było ustalić rozpoznanie. Mężczyźni cierpiący na schizofrenię mogą doświadczać objawów choroby w późnych latach nastoletnich lub na początku trzeciej dekady życia, podczas gdy u kobiet objawy mogą wystąpić później, na początku czwartej dekady życia.
Wyróżnia się trzy fazy schizofrenii: początkową, ostrą/czynną oraz rezydualną/stabilizacji. Faza początkowa (lub „prodromalna”) może trwać kilka dni, ale równie dobrze może ciągnąć się latami. Brak jednego, konkretnego czynnika wyzwalającego oznacza, że może być on trudny do zidentyfikowania, a zmiany w zachowaniu mogą być subtelne.
Objawy ewentualnej schizofrenii mogą obejmować zmiany nastroju i wycofanie społeczne, co oznacza, że stan ten może być łatwo pomylony z typową „fazą” w rozwoju nastolatka. Brak motywacji, zaburzony sen, trudności z koncentracją, wzmożony temperament, kłopoty w relacjach z innymi i trudności w szkole to objawy, które mogą wystąpić u nastolatków, gdy choroba się rozwija.
Osoby cierpiące na schizofrenię mogą doświadczyć epizodu psychozy, który często prowadzi do ustalenia rozpoznania. Zmiany nastroju i zwiększone trudności w funkcjonowaniu społecznym mogą pojawić się przed pierwszym epizodem psychozy.
Osoby z tym schorzeniem twierdzą, że nasilenie doświadczanych przez nich objawów może być różne.
Obecnie nie wiadomo, jaka dokładnie kombinacja czynników wywołuje schizofrenię. Dostępne leczenie skupia się wokół skutecznego radzenia sobie z objawami i pomaganiu osobom cierpiącym na tę chorobę w prowadzeniu normalnego życia.
Dokładna przyczyna schizofrenii nie jest znana, jednak najprawdopodobniej jest ona związana z kombinacją czynników genetycznych i środowiskowych.
Uważa się, że niektórzy ludzie są bardziej podatni na rozwój schizofrenii i że pewne sytuacje, takie jak stresujące wydarzenia życiowe lub nadużywanie leków, mogą wywołać chorobę.
Schizofrenia nie jest chorobą dziedziczną, ale raczej genetyczną – co oznacza, że kombinacja genów, a nie jeden gen, jest czynnikiem decydującym o tym, czy choroba się rozwinie, czy nie.
Schizofrenia może dotknąć ludzi w każdym miejscu na świecie, wszystkich ras i kultur.
Schizofrenia można rozpoznać w dzieciństwie, jednak jest to stosunkowo rzadkie. Schizofrenia o wczesnym początku pojawia się zazwyczaj między 13. a 18. rokiem życia. Rozpoznanie choroby u osób poniżej 13. roku życia jest niezwykle rzadkie. Mężczyźni mogą doświadczać objawów wcześniej niż kobiety, chociaż choroba dotyka obu płci w równym stopniu. Wcześniejsze wystąpienie objawów jest prawdopodobnie związane z cięższym przebiegiem schizofrenii.
Długość życia osoby ze schizofrenią zależy od różnych czynników, w tym od nasilenia choroby i otwartości pacjenta na leczenie. Osoby cierpiące na tę chorobę, po zastosowaniu leczenia, będą prawdopodobnie mogły prowadzić względnie normalne życie wraz z rodziną. Jest mało prawdopodobne, aby osoby chore na schizofrenię mieszkały przez długi czas w ośrodkach psychiatrycznych. Obecnie trwają badania nad poprawą leczenia.
Schizofrenia często współwystępuje z innymi schorzeniami, w tym psychozą, cukrzycą i chorobami serca. Z tego powodu osoby chore na schizofrenię mają średnią długość życia od 15 do 25 lat krótszą niż osoby w populacji ogólnej. Osoby ze schizofrenią są dwa do trzech razy bardziej narażone na przedwczesną śmierć niż ogół populacji.
Nie ma jednego testu pozwalającego rozpoznać schizofrenię. Chorobę zazwyczaj rozpoznaje się na podstawie oceny wykonanej przez specjalistę w dziedzinie zdrowia psychicznego, czasami po okresie psychozy.
Czasami może nie być jasne, czy ktoś ma schizofrenię lub pokrewną chorobę psychiczną, taką jak zaburzenie afektywne-dwubiegunowe lub schizoafektywne.
Objawy schizofrenii muszą być obecne przez sześć miesięcy i stale aktywne przez co najmniej jeden z tych miesięcy, zanim zostanie ustalone rozpoznanie. Konieczne jest zaobserwowanie dwóch z poniższych objawów:
Urojenia, omamy lub zdezorganizowana mowa muszą być jednym z objawów odnotowanych w celu ustalenia rozpoznania i nie mogą być wynikiem jakiegokolwiek innego schorzenia.
Lekarz może próbować wykluczyć schorzenia, z którymi schizofrenia może być związana, na przykład psychozę wywołaną substancjami psychoaktywnymi lub guza mózgu. W tym celu może zlecić badanie obrazowe mózgu lub badania krwi.
Rozpoznanie schizofrenii ustala się na podstawie obserwacji działań i objawów prezentowanych przez daną osobę. Lekarze mogą zlecić także dodatkowe badania, żeby upewnić się, czy przyczynąobjawów nie są inne zaburzenia. Badania obrazowe, tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny, mogą zostać przeprowadzone w celu wykluczenia objawów spowodowanych takimi problemami jak guzy mózgu, padaczka, choroby autoimmunologiczne czy zakażenia. Mogą być również stosowane testy poznawcze lub testy osobowości lub skale oceny schizofrenii, takie jak PANSS.
Lekarze mogą również wykonać badania, aby upewnić się, że objawy nie są spowodowane przez inne czynniki, takie jak leki na receptę, alkohol czy narkotyki.
Jeśli lekarz podejrzewa schizofrenię, może skierować pacjenta do psychiatry, który przeprowadzi dodatkowe badania lub obserwacje zachowania w celu ustalenia jednoznacznego rozpoznania.
Istnieją różne opcje leczenia dla osób ze schizofrenią, które mogą pomóc im wieść w miarę normalne życie.
Schizofrenia jest zwykle leczona z wykorzystaniem połączenia leków i terapii, dostosowanych do potrzeb każdej osoby.
Celem terapii jest złagodzenie objawów i zmniejszenie szans na nawrót objawów. Opcje leczenia będą prawdopodobnie obejmować leki przeciwpsychotyczne lub terapię poznawczo-behawioralną (CBT).
Leki przeciwpsychotyczne mogą pomóc w zmniejszeniu intensywności i częstotliwości objawów psychotycznych. W większości przypadków działają, blokując lub modulując działanie neuroprzekaźnika dopaminy w mózgu.
Wybór leków przeciwpsychotycznych powinien opierać się na rozmowie z lekarzem/psychiatrą na temat prawdopodobnych korzyści i działań niepożądanych, które u poszczególnych osób mogą być różne. Skutki uboczne niektórych leków mogą obejmować przyrost masy ciała, drżenie, sztywność, niepokój i senność.
Większość osób ze schizofrenią przyjmuje leki przez rok lub dwa lata po pierwszym epizodzie psychotycznym, aby zapobiec wystąpieniu kolejnych ostrych epizodów choroby, a także dłużej, jeśli zaburzenie ma charakter nawracający.
Istnieją różne metody terapeutyczne, jak terapia poznawczo-behawioralna (CBT, cognitive behavioural therapy), terapia rodzinna i arteterapia (terapia przez sztukę), które mogą pomóc ludziom lepiej radzić sobie z omamami i urojeniami.
Istnieją różne interwencje, które można zaproponować chorym na schizofrenię. Mogą obejmować takie formy pomocy jak:
Zła dieta może nasilać objawy schizofrenii, podobnie jak nadmierne picie alkoholu czy zażywanie narkotyków. Ponadto alkohol lub narkotyki mogą niekorzystnie działać z niektórymi lekami przeciwpsychotycznymi.
Istnieją pokarmy, które potencjalnie zmniejszają objawy schizofrenii i poprawiają ogólny stan zdrowia pacjenta.
Ćwiczenia fizyczne, jako część programu zmiany zachowań, są niezbędne do trwałej kontroli masy ciała, co jest szczególnie ważne dla osób ze schizofrenią. Ćwiczenia, których pozytywny wpływ został udowodniony, obejmują:
Obecnie nie ma sposobu, aby zapobiec wystąpieniu schizofrenii. Opracowano jednak metody leczenia, które umożliwiają chorym prowadzenie względnie normalnego życia.
Wczesne rozpoznanie i zaangażowanie w leczenie mogą pomóc w ograniczeniu wpływu ewentualnych zakłóceń i zmniejszyć prawdopodobieństwo nawrotu choroby. Nawrotom można często zapobiegać przez:
Przyczyna schizofrenii nie jest jeszcze znana, dlatego niezwykle ważne jest prowadzenie badań w obszarze czynników środowiskowych i genetycznych. Istotne są również badania pozwalające zmniejszyć wpływ choroby na życie ludzi.
Przyszłe metody leczenia schizofrenii są wnikliwie analizowane. Głęboka stymulacja mózgu (DBS, deep brain stimulation) będąca uznanym sposobem leczenia choroby Parkinsona może mieć istotne znaczenie w rozwoju leczenia zaburzeń psychiatrycznych, co jest obecnie tematem prowadzonych badań.
Prowadzone są również znaczące badania mające na celu określenie, w jaki sposób geny mogą wpływać na schizofrenię. Pozwoli to zwiększyć liczbę opcji spersonalizowanych leków w przyszłości.
Padaczka
Stwardnienie rozsiane
Stwardnienie rozsiane
Zapisz się na naszą listę mailingową
Otrzymuj najnowsze aktualizacje z bloga Neuraxpharm.
Aby uzyskać dostęp do informacji, zaloguj się, używając swoich danych
Nie masz konta? Zarejestruj się
